به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری حوزه، نماز جمعه این هفته هامبورگ توسط حجت الاسلام و المسلمین رمضانی امام و مدیر مرکز اسلامی هامبورگ برگزار شد. خطیب جمعه هامبورگ در خطبه های نماز جمعه این هفته در ادامه سلسله مباحث حقوق بشر اسلامی به تبیین حق نفس از منظر رساله حقوق امام سجاد علیه السلام پرداخت.
حق نفس در رساله حقوق امام سجاد(ع)
حجت الاسلام و المسلمین رمضانی گفت: برای اینکه حق نفس شناخته شود، لازم است در این زمینه به رساله حقوق امام سجاد(ع) مراجعه شود؛ زیرا مباحث بسیار مفیدی پیرامونِ این موضوع توسط حضرت زین العابدین(ع) در این رساله نقل شده است، که باید به آن اشاره شود. حق نفس در تربیت انسان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و چه بسا مهم‌ترین راز بعثت پیامبران الهی همین باشد که نفوس بشری را تربیت کنند که لازمه‌اش آنست که خود آن پیام آوران تربیت یافتگان خدای تعالی باشند که چنین هم بوده است. در این راستا پیامبران الهی هم معلّم بودند و هم مربی بودند. از آن جهت که معلّم بودند در جهت سامان دهی به اذهان و افکار مردم تلاش می کردند و از جهت که مربّی بودند سعی داشتند تا انسانها در مسیر صحیح تربیت شود و به جایگاه واقعی خود دست یابد.
حق نفس در آیات و روایات
وی افزود: اهمیت موضوع تزکیه و تعلیم کتاب و حکمت، به اندازه ای است که در قرآن کریم چندین بار مورد تأکید قرار گرفته است، پس باید نفس را تربیت نمود چه این که حضرت علی(ع) می فرماید: «طبع و جبلت نفس، سرکشی و سوء ادب است. بنده ماموریت دارد که نفس را همراه و همگام با حسن ادب قرار بدهد. نفس در میدان مخالفت، در جولان است و بنده کوشش می‌کند خواسته های بد او را کنترل کند. هرگاه زمام او را رها ساخت، در فساد و تباهیش شریک است. کسی که به نفس خود نسبت به خواسته‌هایش کمک کند، با نفس خود در قتل خویش شرکت جسته است». به همین جهت کنترل نفس و تعدیل قوای نفس از مهم‌ترین و سخت‌ترین رسالت انسانها است و در روایات بزرگترین جهاد، (جهاد با نفس) دانسته شده است.
مدیر مرکز اسلامی هامبورگ گفت: نکته ای که در اینجا ذکر آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است، آن است که امام سجاد(ع) پس از حق الله (به عنوان بزرگترین حق) اشاره به حقِّ نفس دارد؛ زیرا انسان شریف‌ترین مخلوق الهی است؛ و این شرافت و برجستگی در میان سایر مخلوقات به این جهت که انسان، شایستگی خلافت و ولایت الهی دارد و برای رسیدن به چنین جایگاهی، باید نفس را به درستی بشناسد و آن را به گونه‌ای شایسته تربیت نماید. بی تردید در این مسیر نیاز به مرشد و استاد است تا در تربیت نفس دچار افراط و تفریط نشود.
